Prototyp P.11 został oblatany w sierpniu 1931 roku. Pierwszym wariantem zamówionym przez wojsko w liczbie 50 sztuk, jako model przejściowy, był P.11a. Swym wyglądem i konstrukcją przypominał on P.7. W lecie 1934r. powstały pierwsze samoloty próbne nowego wariantu P.11c, którego produkcję seryjną rozpoczęto pod koniec roku. Tę najbardziej znaną wersję wyróżniał nowy udoskonalony kadłub z obniżonym silnikiem, co wydatnie poprawiało widoczność z kabiny pilota, oraz w tym samym celu poprawiony płat skrzydła. Łącznie wyprodukowano 155 samolotów tej wersji. Powszechnie podawana w starszej literaturze liczba 175 samolotów jest zawyżona. Na uzbrojenie polskich eskadr lotniczych samoloty te wchodziły od 1935r. do 1937r. Zainteresowanie nową konstrukcją wyraziła Rumunia dla której sił powietrznych wyprodukowano i dostarczono między 1933 a 1934 30 maszyn oznaczonych jako P.11b. Samoloty te od P-11a różniły się silnikiem. Po opracowaniu modelu P.11c Rumunia zakupiła jego licencję i rozpoczęła produkcję nowego modelu w fabrykach IAR. IAR P.11f był wariantem P.11c z silnikiem Gnome-Rhone 9Krse (560/610 KM). Od 1936r. zakłady IAR wyprodukowały 70 maszyn tego typu. W latach 1933-1934 P.11 był jednym z najnowocześniejszych samolotów myśliwskich na świecie. Szybki postęp w technice lotniczej sprawił jednak, że w 1939 roku była to maszyna już przestarzała. Wprowadzony pod koniec 1938 roku na wyposazenie eskadr bombowych PZL.37 Los był szybszy od P.11 o około 80 km/g na wyskości 3000 m!. Wobec braku nowoczesnych następców dla P.11 takich jak PZL.50 Jastrzab, będących wciąż na etapie prototypów, "jedenastka" stanowiła ciągle trzon lotnictwa Wojska Polskiego. Wobec rosnącego zagrożenia ze strony II Rzeszy i dużych opóźnień programu PZL.50, jako tymczasowe rozwiązanie opracowano wersję P.11g Kobuz. Zastosowany w tym modelu został nowy mocniejszy silnik Bristol Mercury VIII (835 KM), przewidywany początkowo dla PZL.50, oraz zamknięta kabina pilota. Tuż przed wybuchem wojny w sierpniu 1939r. zdołano oblatać tylko prototyp, który osiągnął wciąż zbyt małą jak na potrzeby konfrontacji z niemieckimi myśliwcami prędkość 390 km/h. PZL P.11g brał udział w kampanii wrześniowej. Zestrzelono z niego dwa niemieckie samoloty.
MirageHobby製品カタログをPDF形式でダウンロードする
The PZL P.11a (the so-called eleven) is a Polish, single-engine fighter plane with a metal structure with Puławski wings, a classic tail and a fixed landing gear. The flight of the prototype took place in 1931, but serial production continued in 1937-1939. The first serial version is the PZL P.11a powered by the Bristol Mercury IV S2 engine with a power of 550 HP. However, it was treated as a transitional version and only 50 were ordered. The most famous version of the "eleven" - PZL P.11c - appeared in the summer. It had an improved fuselage, wings and a vertical stabilizer. It all improved the aerodynamics of the plane. The drive unit has not changed. The interest in the construction was expressed by, among others, Romania, where 95 units of the licensed PZL P.11 were manufactured at the IAR plants. At the outbreak of the war, all versions of the P.11 were much slower than their German opponents, but at the same time had greater maneuverability, high rate of climb and a less emergency engine than German planes. They had many victories over the enemy during the September campaign, mainly as part of the Pursuit Brigade. Technical data (version P.11c): length: 7.55m, wingspan: 10.72m, height: 2.85m, maximum speed: 367km / h, rate of climb: 14.5m / s, maximum ceiling: 8000m, range maximum: 550 km, armament: fixed - 2 machine guns wz.33 cal.7.92 mm.
説明の間違い？問題を報告する
...